محمد مبرا: چند سالی از شروع کار روزانه شبکه ی استانی و محلی تبرستان می گذرد و همچون گذشته عدم استقبال قشر جوان و نوجوان بعنوان معضل و مشکل اساسی در این شبکه موج میزند .

شاید مسئولین و برنامه سازان این انتقاد را قبول نداشته باشند یا اصلاً برایشان اهمیت نداشته باشد ولی اگر دلسوخته فراموش شدن فرهنگ مازندران و رسم ها و باورهای اصیل باشیم باید به این مسئله توجه بیشتری نمائیم . چراکه مخاطب ،یعنی زنده نگه داشتن باورها آداب و رسوم منطقه و استان  ، و اینکه اگر به آینده بهتر و پر بارتر در برنامه های تلویزیونی می اندیشیم جذب مخاطب جوان و نوجوان یک هدف تلقی می شود .

 ضمن سپاسگذاری از مسئولین و هنرمندان شبکه تبرستان ،مواردی هم وجود دارد که توجه به آن نیز خالی از لطف نیست .

می دانیم نباید شبکه تبرستان را با شبکه های سراسری و پر هزینه و حرفه ای تر مقایسه کرد  بلکه الگو برداری صحیح همراه با هنجارها و فرهنگ بومی منجر به جذب مخاطب از همه اقشار حتی جوانان  می شود و  بی شک با برنامه ریزی صحیح این مهم قابل دستیابی است.

اگر بگوئیم که بیشتر مخاطبان شبکه تبرستان مخاطبان در رده ی سنی بالای 50 سال هستند پر بیراه نگفته ایم ، این در حالی است که اندیشه ایجاد شبکه های محلی در درجه اول حفظ فرهنگ بومی  و محلی و انتقال آن به قشر جوان است که اگر نتوانیم فرهنگ ، گویش و باورهای خودمان را به قشر جوان و نوجوان منتقل کنیم یعنی از اصلی ترین هدف مان فاصله گرفته ایم .

به طور مثال همانطور که می دانیم امروزه در برنامه های تلویزیونی اجرا،  به عنوان یک اصل پذیرفته شده ، و همه  باور داریم اجرا یک استعداد درونی و ذاتی است و دانش در مرحله دوم آنرا به تکامل میرساند و می دانیم منطقه مازندران از این نظر جز مناطق با استعداد کشور است و بسیاری از مجری های مستعد و موفق شبکه های سراسری از این سرزمین هستند . اما چرا ما همچنان از مجری هایی استفاده می کنیم که خیلی در جذب مخاطب جوان موثر نیستند ونمی توانند  برنامه خود را پر نشاط و چالشی و پر انرژی از آب در بیاورند و این جای سئوال دارد.

در عالم واقعیت کسی منکر اجرای خوب آقای عبدالهی و امثال ایشان در رادیو و تلویزیون نیست اما باید قبول داشته باشیم قشر جوان تنوع و کیفیت بالا می خواهد وبسیار سخت می پسندد، مجری بخش های اجتماعی باید از چنان انرژی برخوردار باشد که به اصطلاح خود به تنهایی یک شبکه باشد و هنرش جذب مخاطب اللخصوص مخاطب جوان باشد، از این دست مجریان  می توان مثالهایی را در شبکه های سراسری یافت که اتفاقاً مازندرانی هم  هستند.

توصیه دیگر بنده به برنامه سازان و مسئولین شبکه تبرستان اینست که همانگونه که دین ما توصیه کرده است استفاده از مشورت باعث تکامل و پیشرفت جامعه می شود ولذا استفاده از اتاق فکر که قالب آنرا اعضای جوان تشکیل دهند برای مشورت مسئولین صدا و سیمای مازندران یک امر ضروری است ، به نظر بنده مشورتهای خوبی به مسئولین و برنامه سازان شبکه تبرستان داده نمی شود و شاید هزاران ایده در ذهن جوانهای مستعد مازندرانی بوجود می آید و می میرد ولی کسی از این اندیشه های ناب استفاده نمی کند .

در بخش سرگرمیها و مسابقات باید گفت که مسابقه کاکرون از برنامه های موفق بود و توانست سنین خاص را جذب خود کند اما خلاء مسابقه هایی به این سبک البته با جدیتی دو چندان و طراحی جدید و غیر کلیشه برای نسلهای جوان که جوانان حس اینکه به اصطلاح برنامه کلاس پائین است را نداشته باشند می تواند یکی از راههای جذب جوانتر ها باشد. جوانهای مستعد زیادی هستند که سرشار از استعداد هستند و شاید بدون نیاز مالی بخواهند برای رشد و ارتقای شبکه محلی استان خود کوشش کنند ،و باید فارغ از هر تنگ نظری و با نگاه باز و گسترده به جذب این نخبه های فراموش شده استان خود بپردازیم و لذا می توانیم با دعوت و جذب افراد داوطلب و مستعد خیلی از مسائل را با کمک این افراد حل کنیم و صد البته که می دانیم اینگونه کمک گرفتن از جوانان نه تنها هزینه ای ندارد بلکه ما به یک منبع ناب و غیر کلیشه ای دست پیدا خواهیم کرد و شاید انقلابی در عرصه برنامه سازی های شبکه تبرستان اتفاق بیافتد.

شبکه محلی ما در بخش های خبری ، سیاسی ، مسابقه و سرگرمی ،گزارش های اجتماعی و در بخش طنز و حتی برنامه های زنده مراسم های  جشن و عزاداری نیاز به تحول اساسی دارد  به اعتقاد بنده می شود با پائنترین هزینه مالی با توجه به استعداد های  سرشار جوانهای ما تحولی عظیم در شبکه استانی ایجاد کنیم به شرط اینکه شجاعت انحصار شکنی داشته باشیم و تفکر خود را در جذب سرمایه های فکری گسترده کنیم ، البته با رعایت همه ی موازین فرهنگی و اجتماعی و اسلامی .

و درپایان اینکه استفاده از وبلاگ برای بخش روابط عمومی و نداشتن یک سایت پویا برای شبکه تبرستان در شان صدا وسیما نیست و به دور از رفتار حرفه ای در عرصه فرهنگی و اجتماعی است و واقعاً نگاه حرفه ای مسئولین را می طلبد. مجددا از همه کسانی که برای اعتلای فرهنگ بومی مازندران تلاش می کنند سپاسگذارم و برایشان آرزوی سلامت و سعادت دارم.